Posts

அத்யாயம் 2

நினைவுகளின் சுவர்கள்மழை சற்றே அடர்ந்து பெய்துகொண்டு இருந்தது. வீட்டின் முற்றத்தில் இருவரும் அருகருகே அமர்ந்திருந்தனர்.மழை துளிகள் கூரையிலிருந்து விழும் சத்தம் அவர்களது பிரிவை மறைத்து, உரையாடலுக்குத் துணைபோல் ஒலித்தது.ரேவதி சிறு கிண்ணத்தில் சுடுசுடு காபி ஊற்றி குணசேகரனிடம் கொடுத்தாள். அவனது கைகள் கிண்ணத்தைத் தொட்டவுடன், அந்த அறிமுகமான சூடான உணர்ச்சி ரேவதியின் இதயத்தையும் சூடாக்கியது.உரையாடல்ரேவதி: "குணசேகரா… எவ்வளவு நாட்கள் ஆகிவிட்டது? இத்தனை வருடங்கள் நீ எதற்காக எங்களை விட்டு வெளிநாடு போனாய்?"குணசேகரன்: (மனசார சுவாசித்தபடி) "வாழ்க்கை என்னை தள்ளிச்சென்றது ரேவதி. அப்பாவின் நோய், வீட்டின் கடன்… அதையெல்லாம் அடைக்க வேலைக்காக கல்கத்தாவுக்குப் போக வேண்டி வந்தது. அங்கே வேலை, புது வாழ்க்கை, எல்லாம் இருந்தாலும், என் இதயத்தில் ஒரு வெற்றிடம்தான்."ரேவதி: (சற்று மெல்லிய குரலில்) "நான் காத்திருந்தேன். உன்னிடமிருந்து ஒரு கடிதமாவது வரும் என்று எத்தனை முறை பார்த்தேன் தெரியுமா? தினமும் தபால் காரரை எதிர்பார்க்கும் ஒரு பழக்கம் வந்துவிட்டது."குணசேகரன்: (கண்ணீர் கலந்த குரலில்) ...

மழையின் இரகசியங்கள்

மழையின் இரகசியங்கள் அத்தியாயம் 1 : பழைய சந்திப்பு திருவள்ளூர் கிராமத்தில் நிலவும் மாலை நேரம். வானத்தில் கருமேகங்கள் சூழ்ந்திருந்தன. கொட்டித் தண்ணீர் அல்ல, ஆனால் மெதுவான தூறல். நெல் வயல்களுக்கிடையே வழிகள் குளம் போல நனைந்து இருந்தன. காற்றில் மண் மணமும், கொஞ்சம் குளிர்ச்சியும் பரவியது. அந்த நேரத்தில் தனிமையில் இருந்தார் ரேவதி. தன் பழைய வீட்டின் ஜன்னலுக்குள் நின்றபடி கைப்பிடியில் சூடான காபி கோப்பை. அவர் கண்கள் மழையை ரசித்தாலும், மனம் ஒரு வெறுமையை நினைத்துக் கொண்டிருந்தது. அதுதான் அந்த நொடியில் கதவின் முன்பு ஒரு நிழல் தெரிந்தது. தண்ணீரால் நனைந்தாலும் முகத்தில் புன்னகை விட்டவனது சூழல் வெறுமையை உடைத்தது. “குணசேகரன்!” – அவள் மெதுவாக சொன்ன பெயர். அவரது கண்கள் சந்தித்த க்ஷணமே, இருவரின் இதயத்தில் பத்தாண்டுகள் பழைய நினைவுகள் வெடித்தன. உரையாடல் குணசேகரன்: (சிரித்து) "ரேவதி… எவ்வளவு நாளாச்சு தெரியுமா உன்னை பார்க்க? நீ இன்னும் மழையை ரசிக்கிறே?" ரேவதி: (சிறு புன்னகையுடன்) "மழை என்றாலே எனக்கு நீ நினைவாகிவிடுவாய். அந்த நாளில் நீ என்னை மழையில் இழுத்து கொண்டு சென்று ஆடியது மறக்க முடியுமா?...