அத்யாயம் 2
நினைவுகளின் சுவர்கள்மழை சற்றே அடர்ந்து பெய்துகொண்டு இருந்தது. வீட்டின் முற்றத்தில் இருவரும் அருகருகே அமர்ந்திருந்தனர்.மழை துளிகள் கூரையிலிருந்து விழும் சத்தம் அவர்களது பிரிவை மறைத்து, உரையாடலுக்குத் துணைபோல் ஒலித்தது.ரேவதி சிறு கிண்ணத்தில் சுடுசுடு காபி ஊற்றி குணசேகரனிடம் கொடுத்தாள். அவனது கைகள் கிண்ணத்தைத் தொட்டவுடன், அந்த அறிமுகமான சூடான உணர்ச்சி ரேவதியின் இதயத்தையும் சூடாக்கியது.உரையாடல்ரேவதி: "குணசேகரா… எவ்வளவு நாட்கள் ஆகிவிட்டது? இத்தனை வருடங்கள் நீ எதற்காக எங்களை விட்டு வெளிநாடு போனாய்?"குணசேகரன்: (மனசார சுவாசித்தபடி) "வாழ்க்கை என்னை தள்ளிச்சென்றது ரேவதி. அப்பாவின் நோய், வீட்டின் கடன்… அதையெல்லாம் அடைக்க வேலைக்காக கல்கத்தாவுக்குப் போக வேண்டி வந்தது. அங்கே வேலை, புது வாழ்க்கை, எல்லாம் இருந்தாலும், என் இதயத்தில் ஒரு வெற்றிடம்தான்."ரேவதி: (சற்று மெல்லிய குரலில்) "நான் காத்திருந்தேன். உன்னிடமிருந்து ஒரு கடிதமாவது வரும் என்று எத்தனை முறை பார்த்தேன் தெரியுமா? தினமும் தபால் காரரை எதிர்பார்க்கும் ஒரு பழக்கம் வந்துவிட்டது."குணசேகரன்: (கண்ணீர் கலந்த குரலில்) ...